द्वन्द्वकालमा मारिएका आफ्ना छोराका हत्यारालाई कारवाहीको माग गर्दै अनसन बसेका गोरखाका नन्दप्रसाद अधिकारीको अनसनकै क्रममा मृत्यु भएको आज एक वर्ष पुगेको छ । २०७० साल कात्तिक ७ गतेबाट आमरण अनसन सुरु गरेका नन्दप्रसादको अनसनकै क्रममा विर अस्पतालमा निधन भएको थियो । मृत्यु भएको एक वर्ष पुग्दापनि नन्दप्रसादको शव शिक्षण अस्पतालको शवगृहमा बाकस नं ४ भित्रै अलपत्र छ ।
२०६१ सालमा तत्कालीन माओवादीबाट चितवनमा हत्या गरिएका छोरा कृष्णप्रसाद अधिकारीको हत्यारालाई कानुनी कारवाहीको माग गर्दै अनसनमै जीवन गुमाएका नन्दप्रसाद शव अहिले पनि अस्पतालको शवगृहमै छ । २०७० साल कात्तिक ७ गतेबाट आमरण अनसन सुरु गरेर त्यसको ३ सय ३४ औं दिनमा मृत्युवरण गरेका नन्दप्रसादको अझै दाहसंस्कार हुन सकेको छैन । मृत्युपश्चात गरिने क्रियाकर्म तत्कालै गर्नुपर्ने भएपनि न मुचुल्कामा हस्ताक्षर गर्ने व्यक्ति छन् न त शव जलाउने नै ।
नन्दप्रसादका जेठा छोरा नुरप्रसाद अधिकारी अहिले कहाँ के गर्दैछन् कसैलाई पत्तो छैन । न्याय नपाएसम्म लाशसमेत नबुझ्ने भन्दै उनी डेढ वर्ष अघिदेखि सम्पर्कमा छैनन् । नन्दप्रसादकी श्रीमती गंगामाया पनि बिर अस्पतालमा अनसनरत छिन् । सरकारले अधिकारी दम्पत्तिलाई न्याय दिन पहल नगरेको भने होइन । तर अनसन तोडाउने नाउँमा निर्दोषलाई समाते राख्न पनि सकेन । अधिकारी दम्पत्तिले ज–जसलाई हत्यारा भनेका थिए, उनीहरु अधिकांशले जिल्ला अदालत चितवन र पुनरावेदन अदालतबाट समेत सफाई पाएका छन् । र उनीहरुको मुद्दा अहिले सर्वोच्च अदालतमा छ । अधिकारी दम्पत्तिको अनसन तोडाउन र पीडितलाई न्याय दिलाउन लागि परेका राष्ट्रिय मानव अधिकार आयोगका सदस्य सुदीप पाठक भन्छन्, नन्दप्रसादको अझै दाहसंस्कार नहुनु दुखद हो ।
यता नन्दप्रसादको मृत्युको वार्षिक तिथिमा बुधबार बिर अस्पताल परिसरमा दिप प्रज्वलनमा सहभागी भएकी गंगामायाले पनि कि न्याय देउ कि मृत्यु देउ भन्दै चित्कार गरेकी छिन् । न्यायालयले न्याय दिन नसक्ने हो भने आफु अन्तर्राष्ट्रिय अदालतमा जानेसमेत उनले उद्घोष गरिन् ।
नन्दप्रसादले न आफ्नो जीवनकालमा न्याय पाए न त मृत्युपश्चात नै । यतिसम्म कि मृत्यु भएको १ वर्ष बित्दासमेत उनको दाहसंस्कार हुन सकेको छैन । सरकारले २०७१ साल असोज ३१ गते गंगामाया अधिकारीसँग पीडकलाई कानुनी दायरामा ल्याएर कारवाही गर्ने र पीडितलाई राहत तथा बसोबासको व्यवस्था गर्ने भनेपनि त्यो पनि कार्यान्वयनमा आउन सकेको छैन ।